Manuel José Quintana
  | |
| Nome orixinal | (es) Manuel José Quintana y Lorenzo |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 11 de abril de 1772 Madrid, España |
| Morte | 11 de marzo de 1857 (84 anos) Madrid, España |
| Lugar de sepultura | Cemiterio de La Almudena |
 Senador de España | |
| 15 de decembro de 1838 – 11 de marzo de 1853 | |
| Datos persoais | |
| Educación | Universidade de Salamanca |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor, poeta, político |
| Membro de | |
| Xénero artístico | Poesía |
Sinatura  | |
| Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Кинтана Мануэль Хосе) Meyers Konversations-Lexikon, 4th edition (1885–1890) (en)  Obálky knih,  |
  | |
Manuel José Quintana nado o 11 de abril de 1772 e finado o 11 de marzo de 1857, foi un poeta, biógrafo, político e literato español de orixes estremeñas.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Formación
[editar | editar a fonte]Na Universidade de Salamanca estudou Dereito e Filosofía, sendo discípulo de Juan Meléndez Valdés. Na súa formación, asimilou un marcado carácter neoclásico e racionalista, sendo admirador do enciclopedismo francés. Viviu na Universidade cos escritores Gaspar Melchor de Jovellanos e Nicasio Álvarez de Cienfuegos.
Vida profesional e literaria
[editar | editar a fonte]Despois de completar os seus estudos en Salamanca, exerceu a avogacía, pero interesouse pola boa literatura, publicando poesía e obras dramáticas e implicándose cada vez máis na vida política, especialmente durante e despois das invasións francesas.
En 1801, Quintana publicou sen grande éxito unha traxedia titulada El duque de Viseo, inspirada no Castle Spectre de Matthew Gregory Lewis. A continuación seguiu a obra patriótica de inspiración histórica Pelayo (1805) sobre o personaxe de Paio de Asturias, que tivo moito éxito naqueles tempos convulsos, no contexto das guerras napoleónicas. Despois dedicouse á escritura biográfica, publicando Vidas de Españoles Célebres (Madrid, 1807), unha colección biográfica de marcado carácter patriótico.
Os seus 34 poemas están inspirados en sentimentos de filantropía e patriotismo. Aínda que o seu estilo é ás veces afrancesado e considerado superficial, achegándose ao neoclasicismo da xeración anterior, a súa nobreza de sentimento e a forza retórica da súa escrita cativaron a varias xeracións de españois. A temática da súa obra achégao aos escritores románticos posteriores.
Como mecenas, favoreceu o acceso e integración do galego Nicomedes Pastor Díaz nos círculos literarios en Madrid.
Política
[editar | editar a fonte]No medio da crise provocada polas invasións napoleónicas, foi nomeado secretario das Cortes españolas e da súa Junta Suprema, publicando odas e proclamas que serviron para inflamar o sentimento patriótico español. En 1808 publicou as súas Poesías patrioticas e fundou o Semanario patriotico, que publicou primeiro en Madrid e despois en Cádiz.
Foi nomeado en 1814 membro da Real Academia Española, gozando dunha gran sona entre os intelectuais liberais e sendo considerado un dos seus grandes poetas patrióticos.
Malia o seu evidente patriotismo, tras o regreso de Fernando VII de España foi detido e recluído no cárcere de Pamplona entre 1814 e 1820. Tras ser liberado e rehabilitado, tras a sublevación de Riego, foi nomeado funcionario, reiniciando o seu ascenso social.[1]
Restaurado nos seus cargos, foi ministro do Consello Real (1834) e presidente da Dirección de Estudios (1836). Nomeado titor da nova futura raíña Isabel II de España (1840), foi elevado a senador e laureado co título de poeta de España en 1855.[1]
Pasamento
[editar | editar a fonte]Quintana morreu en Madrid aos 84 anos, sendo considerado un dos autores destacados da literatura española de principios do século XIX. Hoxe o seu traballo está moi esquecido.
Obra publicada
[editar | editar a fonte]Ademais de múltiples discursos e pregóns, Quintana é autor das seguintes obras principais:
- A la paz entre España y Francia (1795), ode;
- Al combate de Trafalgar (1805), ode;
- Colección de poesías castellanas (1807), antologia poética;
- Poesías patrióticas (1808), poesia de combate político;
- La musa épica (1833), antologia poética,
- El duque de Viseo (1801), teatro;
- Pelayo (1805), teatro;
- Vidas de Españoles Célebres (1807, 1830 e 1833), 3 volumes de biografias e panegíricos;
- Cartas a lord Holland (1852), polémica política.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 España, Senado de. "Senado de España: home". www.senado.es (en castelán). Consultado o 2022-07-30.
